Beste lezers, lieve lezers. Sommigen zijn al op de hoogte maar anderen wat minder maar ik zal
maar met de deur in huis vallen. Het gaat niet goed met mij en binnenkort is het allemaal voorbij.
Vandaar dat ik nog een soort laatste blog schrijf.

Na mijn vorige blog heb ik nog een paar dingetjes ondernomen, ben ik met Joke nog twee
nachten naar Epe geweest en heb ik in het Kroller-Muller Museum zitten genieten van de
schilderijen van Vincent van Gogh, mijn held. Verder heb ik nog een hele fijne ontmoeting gehad
met een aantal vrienden van Papaver. Van hun heb ik een mooie stoere armband gekregen zodat
ik aan ze kan denken. Als klap op de vuurpijl had Vincent kaartjes voor Ajax-ADO geregeld, dat was
ook gaaf om een keer mee te maken. Maar in die hele periode heb ik steeds minder kunnen eten
en drinken.

Vanaf 1ste Kerstdag ging het echt mis. Ik moest ’s morgens overgeven en daar zat de
maaginhoud van 3-4 dagen in. Los van de opluchting weet je meteen dat er geen eten en drinken

(en medicatie) meer naar je darmen gaat. Daarvoor was al waargenomen dat er bloed in mijn
weinige ontlasting zat. Tweede Kerstdag voelde ik mij zo slecht. Al mijn medicatie gaat via de
maag en al een paar dagen werd daar niets van opgenomen. Ik had pijn, kon niets eten of
drinken. Vanuit de huisartsenpost kwam een arts kijken. Die schreef morfine voor maar dan via

een pleister. Zo’n pleister werkt pas naar een aantal uur dus gedurende de dag ging het steeds
verder mis. Enorme zuuraanvallen en pijn. In de middag is dezelfde arts langs geweest en die
heeft mij plat gespoten met morfine en dormicum. Wat gelukkig goed helpt tegen de
zuuraanvallen is Gaviscon, gewoon bij de drogist.

Op derde kerstdag heb ik weer mijn hele maaginhoud eruit gegooid. Het is duidelijk dat er niets
meer in mijn lichaam komt, ook vannacht alleen maar overgeven.

Ik word steeds zwakker, ik vind alleen douchen nog lekker, de warmte. Als ik pijn heb mag ik een
extra morfinetablet onder mijn tong nemen maar ik word daar helemaal wappie van. Er staat
intussen een bed in de kamer. Ik lig veel, ben na een bezoekje van iemand helemaal kapot. Het
gaat elke dag een beetje slechter. Ik had niet verwacht dat het zo hard zou gaan, zo snel.

Ik heb een euthanasieverklaring getekend en volgende week komt een scan-arts deze valideren.
Er zijn twee varianten, of in slaap gehouden worden totdat het lichaam er vanzelf mee stopt of
dat ik nog helder van geest vraag om het te laten stoppen.

Een rouwkaart zal via social media rondgaan. Mocht je de behoefte hebben aan een laatste

afscheid, een biertje en bitterballen en een toost op het leven dan ben je van harte uitgenodigd.
De bijzonderheden vind je tegen die tijd op de kaart.

Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen. Tot ziens allemaal, wat er hierna ook moge zijn. De liefde die
ik heb mogen ontvangen van jullie, in wat voor vorm dan ook, voelt enorm goed. Gebruik die
liefde nu voor jezelf en je naasten en maak er iets moois van. Het gaat jullie goed. Dikke kus,
Walter.